VELP – Sebastiaan Torenhof oogt niet als een agressief type. Sterker nog, wie hem tegenkomt is misschien wel onder de indruk van zijn nette voorkomen en doordachte woordkeuze. Toch zat deze man acht maanden in de gevangenis, nadat hij iemand neerstak.
Terug naar februari 2013. Sebastiaan zit niet lekker in zijn vel en kampt met depressieve klachten. Zijn moeder is verhuisd van Zevenaar naar Den Haag en omdat Sebastiaan niet helemaal die kant op wilde, is hij zelf op 26-jarige leeftijd verkast naar Velp. Hij woont net een paar weken op zichzelf, maar kan zijn draai niet vinden en voelt zich gestrest.
Mes in de schouder
Sebastiaan gaat op een zaterdagavond op stap in Arnhem en kijkt daarbij iets te diep in het glaasje. Als hij na het uitgaan wil vertrekken, valt iemand hem lastig. Een jongen die hij niet kent pakt zijn fiets vast, trekt Sebastiaans muts van zijn hoofd en komt dreigend en imtimiderend op hem over. Voor Sebastiaan het goed en wel doorheeft, steekt hij een mes in de schouder van de man.
“Ik droeg een mes bij me, omdat ik me al langer onveilig voelde”, blikt Sebastiaan terug in het tv-programma De Week van Gelderland. “Ik was zes maanden eerder al eens lastiggevallen in Arnhem, waarbij ik een mep voor mijn hoofd kreeg. Vanaf dat moment ben ik met een mes gaan rondlopen, met het totaal verkeerde idee dat een mes mij veiligheid zou geven. Ik wilde me niet meer zo machteloos voelen, als er weer iets zou gebeuren.”
De politie krijgt Sebastiaan na een achtervolging te pakken, houdt hem aan en zet hem in de cel. In de rechtszaak die later volgt, krijg hij acht maanden gevangenisstraf opgelegd. Daarvan zit er hij er effectief zesenhalf vast.
Hoe is het met het slachtoffer?
De man die Sebastiaan lastigviel en het mes in zijn schouder kreeg, heeft geweigerd om contact met Sebastiaan te krijgen. In de eerste maanden dat Sebastiaan vastzat, was hij ervan overtuigd dat hij een onschuldig persoon had neergestoken. Tijdens de rechtszaak zag Sebastiaan het slachtoffer weer en wist hij het zeker: deze man had hem wel degelijk geïntimideerd. Sebastiaan wil zichzelf zeker niet neerzetten als slachtoffer. “Ik heb een mes gebruikt. Dat is nooit goed, het had nooit mogen gebeuren. Maar ik ben niet alléén maar een dader. Het boek is ook mijn antwoord daarop.”
Zijn detentie opent hem de ogen en helpt hem een beter mens te worden, zegt hij. Eigenlijk loopt hij al een groot deel van zijn volwassen leven tegen dingen aan. Hij is niet aan het werk, voelt zich vaak niet happy en heeft moeite met zaken in het leven.
‘Het is mijn redding geweest’
“In de gevangenis kreeg ik psychologisch onderzoek, ik bleek Asperger te hebben. Daarna ging ik twee keer per week naar de psychiater. Die hulp heb ik met beide handen aangegrepen. Hoe lang had ik daar anders wel niet op moeten wachten? In zekere zin is dit mijn redding geweest. Als ik niet de juiste hulp had gehad, had ik me verhangen in een kamertje”, zegt Sebastiaan nu.
Eenmaal uit de gevangenis volgen een reclasseringstraject en nog de nodige psychologische gesprekken. Sebastiaan is bang te worden gezien als bajesklant en crimineel, maar dat valt mee. Hij voelt zich zelfverzekerder, sterker en volwassener dan vóór het steekincident.
Achter de blauwe deur
Hij schrijft er ook een boek over: Achter de blauwe deur. Daarin vertelt hij zijn persoonlijke verhaal, over een jongen die door een fout in de gevangenis belandt en daar beter uit komt. In het boek bestrijdt Sebastiaan de vooroordelen over Nederlandse gevangenissen, spreekt hij zich fel uit tegen wapenbezit en geeft hij mensen advies die eigenlijk hulp nodig hebben. De namen in het boek heeft hij geanonimiseerd.
Kijk het gesprek met Sebastiaan Torenhof in ‘De Week van Gelderland’ terug:
