Verzetsvrouw Annie van Harten (102) droomde tot haar dood over de oorlog

Annie van Harten. Foto: Omroep Gelderland
Annie van Harten. Foto: Omroep Gelderland

VELP – Annie van Veldhuizen-van Harten is overleden. Dat meldt Omrop Fryslân Ze was mogelijk de oudste verzetsvrouw die er nog was. Ze is 102 jaar oud geworden. De laatste jaren van haar leven woonde ze in Velp.

Met haar man was ze onder andere betrokken bij een overval in De Falom, een dorp in Friesland. Als vergelding voor die overval heeft de bezetter toen 20 mannen doodgeschoten. Tot op het laatst heeft ze er nog vaak over gedroomd.

Het verzetsverhaal van Annie van Harten loopt parallel aan dat van haar man. Ze ontmoeten elkaar in Hellendoorn, waar ze werkt op een distributiekantoor van voedselbonnen. Cornelis van Veldhuizen werkt op dat moment als marechaussee in de beveiliging van het kantoor. Hij raakt betrokken bij het verzet. Nadat een vriend wordt gearresteerd, duikt hij onder.

Friese verzet

Omdat Cornelis onvindbaar is, pakten de Duitsers onder andere de dan 21-jarige Annie op. Ze komt in de gevangenis. Eind 1943 wordt ze vrijgelaten. Ze belandt met Cornelis in Dantumadiel, en raakt betrokken bij het Friese verzet. “Er zouden wapens gedropt worden vanuit Engeland, en dan moest je de lampjes precies op de goede plek zetten”, vertelt ze met een kleine twinkeling in de ogen eerder tegen Omrop Fryslan . “Dan kwamen de Engelsen eerst overvliegen om te zien of het zou lukken, en daarna pas kwamen de droppings.”

Het persoonsbewijs van Annie van Harten. – Foto: Omrop Fryslân

De kisten met wapens waren groter dan gedacht. Maar er kwam een oplossing. “Boer Veninga had de stal leeg, omdat de koeien in de wei stonden. Toen is die hele mikmak in de stal gegooid. Daarna moest alles weer opgehaald worden, en dan kon natuurlijk niet met paard en wagen, want dat viel te veel op. Dus toen hebben ze het per boot gedaan.” Spannend vond ze het nooit. “Ik had al vastgezeten, dus dat was niet zo bezwaarlijk.”

Altijd bijgebleven

Annie van Harten zijn de beelden ook altijd bijgebleven. Ze droomde er nog vaak over, zei ze toen Omrop Fryslân in april dit jaar bij haar was. Toch hebben zij en haar man na de oorlog niet veel gesproken over wat er allemaal is gebeurd. “We moesten door.”