RHEDEN – Het moet een historische staking worden. Duizenden medewerkers in de jeugdzorg leggen vandaag het werk neer om hun stem te laten horen. Ze willen dat er een eind komt aan de chaos in de jeugdzorg. Ook Karen Buursen uit Rheden stapt deze ochtend in de trein naar het Malieveld in Den Haag.
Dertig jaar is ze al actief in de jeugdzorg. “Daarvan werk ik nu al 25 jaar ambulant, kom veel in gezinnen en werk met gescheiden ouders”, zegt Buursen over haar ervaring in het werkveld. Dat ze vandaag in Den Haag haar stem wil laten horen is niet zomaar. “We doen dit niet voor de lol, we laten al vijf jaar van ons horen, maar het gaat van kwaad tot erger.”
Karen vertelt waarom ze actievoert:
Met een mix van strijdvaardigheid en frustratie gaat ze verder. “Er is vooral te weinig personeel. Ik ondersteun ook de jongerenraad. Dat zijn de jongeren die de jeugdzorg vanuit hun eigen ervaring willen verbeteren. Zij merken niet alleen het tekort aan personeel, maar ook de vele wisselingen in personeel. Zij worden ingehuurd door uitzendbureaus, verdienen meer dan vast personeel, maar bouwen geen band op met de organisatie en ook niet met de jongeren”, verzucht ze.
Contact met je computer, daarvoor ben je niet in de jeugdzorg gaan werken
Sinds de decentralisatie van de jeugdzorg zijn er vooral administratieve taken bijgekomen. “Personeel moet gewoon ontzettend veel verantwoording afleggen. Dat vraagt om anderen dingen dan contact met de jongeren. Ja, contact met je computer, maar daarvoor ben je niet in de jeugdzorg gaan werken.”
Volgens Buursen liggen er voldoende plannen om de koers ten goede te veranderen. Zo is er jaren terug al een reeks aanbevelingen gedaan door vakbond FNV Zorg & Welzijn en Stichting Beroepseer, onder de noemer Jeugdsprong. “Alle onderzoeken wijzen uit dat het anders moet, maar dan zegt de zoveelste staatssecretaris weer dat er eerst een onderzoekje gedaan moet worden, waarvan er al honderden zijn gedaan. Dan voel je je niet serieus genomen.”
Overgeleverd aan de grillen van ambtenaren
In de afgelopen vijf jaar is er vanuit de sector vaker op de trom geslagen, maar opgeven doen ze niet. “Dit moeten we doen. Voor al die kinderen, al die jongeren en al die gezinnen. Maar ook voor ons zelf, want een cao hebben we ook niet.”
De Rhedense hoopt dat er nu eindelijk iets rigoureus gaat veranderen. “We zijn nu overgeleverd aan de grillen van wat ambtenaren en daar hebben we gewoon niets aan. We zijn zo afhankelijk van de overheid, van gemeentes, van geld, dat is bizar hoe het allemaal werkt.” Als er niets verandert, gaat de teloorgang verder, vrees Buursen. “Dan lopen er nog meer zorgmedewerkers weg. En dan zijn nog meer jongeren de dupe.”
Naar verwachting leggen duizenden medewerkers die vallen onder de cao jeugdzorg 24 uur lang het werk neer. Ze zijn ontevreden over aangekondigde bezuinigingen, werkdruk, lange wachtlijsten en het uitblijven van een nieuwe cao. Alle planbare zorg vervalt, spoedeisende hulp wordt wel verleend.
Door: Maarten Beeks
