ARNHEM – “We hangen ze nu hoger en steviger op en ze blijven nu hangen.” Boswachter in Arnhem Nina Kreisler is dol op wildcamera’s en ze deelt de beelden graag met haar volgers op sociale media. Maar dat de camera’s herhaaldelijk worden gestolen, is een domper op de feestvreugde.
Het contrast kan bijna niet groter zijn. Als buitenmens het mooiste beroep ter wereld hebben en dat wat je meemaakt online delen met iedereen ‘binnen de vier muren’ die daar prijs op stelt.
Lang niet iedereen heeft het geluk om wilde dieren in het echt te zien, zegt de Arnhemse boswachter. Voor het delen van fraaie plaatjes uit de natuur maakt ze gebruik van wildcamera’s: “Mijn opwinding bij het bestuderen van de beelden begon met de vos. En toen zag ik voor het eerst op camera een edelhert, en daarna mijn eerste zwijn, totdat ik een wolf zag. Dat was wel heel gaaf.”
Hé, een wildcamera. Hebbes
Afgelopen jaar zijn drie van haar wildcamera’s gestolen. “Gelukkig zijn de meeste mensen super enthousiast. Maar er zijn er kennelijk ook die dachten: hé, een wildcamera, die willen we hebben. We hangen ze nu hoger en steviger op en ze blijven nu hangen.”
Het is een domper elke keer en een heel kostbare zaak
Boswachter Nina gebruikt de wildcamera’s om te monitoren wat er in haar bosgebied gebeurt. Welke dieren er lopen, of ze gezond zijn en welke routes de dieren bewandelen. Zo ziet de boswachter dat de dieren ander gedrag vertonen sinds de komst van de wolf: “De dieren staan niet meer op hun vaste plaatsen, maar zijn wat meer verspreid door het gebied. Dat zien we voornamelijk bij de herten.”
‘Hele kostbare zaak’
Dat wordt moeilijker om in de gaten te houden als de camera’s steeds verdwijnen, zegt Kreisler. “Op dit moment hebben we wat reservecamera’s opgehangen, maar het houdt een keertje op. We hangen ze nu hoog in de bomen, minder zichtbaar bij de paden in de hoop dat dat werkt.”
“Als dat straks ook niet werkt, dan weet ik niet hoelang we er nog mee doorgaan. Het is wel een domper elke keer en een heel kostbare zaak. Je kunt ze niet blijven aanschaffen.”
Nog niet in het echt gezien
Ook is het sinds de uitbraak van corona drukker in het bos, zegt de boswachter. En dan kom je wel eens iemand tegen die daar niet mag zijn, omdat de aanwezigheid het leven van het wild verstoort. “Nu kom ik ongeveer één keer per maand mensen op verboden plekken tegen, maar daarvoor was dat elke dag wel een keer het geval.”
Soms vindt ze ook een camera die iemand zelf heeft opgehangen, maar dat is niet de bedoeling: “Als we die zien, dan halen we hem weg. De camera kan je dan wel weer terugkrijgen, maar dan krijg je er ook een boete bij.”
Aangifte
De boswachter heeft de serienummers van de gestolen officiële wildcamera’s opgeschreven en heeft aangifte gedaan. Maar de kans dat ze ze terugkrijgt is klein. “Voor de politie is het een lastige zaak. Ze pakken het wel op, maar het is moeilijk om zo’n camera terug te vinden. Vaak hebben mensen hem al in hun tuin of ergens anders in het bos opgehangen”. Zelf houdt ze marktplaats in de gaten, vooralsnog zonder succes.
Ze is een van de vier boswachters die de gemeente Arnhem in dienst heeft. Haar gebied zijn de gemeentelijke bossen ten noorden van de Schelmseweg: 1600 hectare, ongeveer 2300 voetbalvelden. Nina mag dan claimen het mooiste gebied van de vier te beheren, haar collega’s hebben al een wolf gezien in het echt. “Ik nog niet, nee. Dat vind ik wel jammer, ja.”
