DIEREN – Een incident met een groot keukenmes was de druppel die de emmer deed overlopen. Buurtbewoners in Dieren voelen zich onveilig in hun eigen straat, kinderen mogen niet meer buitenspelen en ze willen het liefst eerder gisteren dan vandaag nog verhuizen. Oorzaak: overlastgevende buren.
“Elke dag denk ik: in welke hel ben ik in godsnaam beland?” Lisa* verhuisde één jaar geleden – hoogzwanger en al moeder van haar zoontje – vanuit het centrum van Arnhem naar de Van der Duyn van Maasdamstraat in Dieren. Ze was de overlast van feestjes en junkies voor de deur zat, en wilde een rustige plek om haar kinderen te laten opgroeien. Via woningcorporatie Vivare kreeg ze een hoekhuis aangeboden, met een grote tuin erbij. “Het voelde als een lot uit de loterij, maar achteraf is het de grootste fout van mijn leven geweest.”
Drank en drugs
Want rustig en veilig wonen is voor Lisa niet aan de orde. Samen met andere bewoners in de straat ervaart ze dagelijks overlast van de bewoners van twee aangrenzende huizen. Naar verluidt wonen hier mensen met psychische problemen, gecombineerd met drank- en drugsverslavingen. Zij maken onderling veel ruzie, wat niet alleen leidt tot geluidsoverlast maar ook tot stenen die bij elkaar door de ramen worden gegooid.
Naast de dagelijkse ruzies met elkaar, vallen ze ook andere buurtbewoners lastig. “Ze gooien meubilair uit hun ramen, bellen midden in de nacht zwaar onder invloed aan met onsamenhangende en intimiderende verhalen of schelden ons zomaar uit wanneer we over straat lopen of in de tuin zitten.”
Het ‘mes-incident’
Maar het mes-incident van pakweg drie weken geleden spande de kroon. “De buurvrouw in kwestie is op klaarlichte dag met een groot keukenmes de straat op gegaan, en heeft daarmee aangebeld bij een paar huizen verderop. Ze dacht dat haar dochter daar aan het spelen was, en wilde haar terug hebben. Maar haar dochtertje zat gewoon op school op dat moment,” vertelt Ellen*, een andere bewoner uit de straat.
De hele buurt voelt zich onveilig, ze is compleet ontoerekeningsvatbaar
De buurt belde direct de politie, die de vrouw op heterdaad met het mes betrapte. Ze zijn vervolgens een uur bij haar binnen geweest, en daarna weer zonder haar vertrokken. Dit leidde tot veel vragen en onrust in de straat, zo vertelt Ellen. “Ik vind het heel slecht dat de politie gewoon is weggegaan en haar weer thuis heeft achtergelaten. De hele buurt voelt zich onveilig, ze is compleet ontoerekeningsvatbaar. Niemand laat zijn kinderen nog buiten spelen, het is wachten tot het een keer gruwelijk misgaat.”
Bekijk hier het verhaal van Joyce, die direct naast de overlastgevende buren woont:
Verward persoon
Sven Strijbosch, woordvoerder politie Oost-Nederland, geeft aan bekend te zijn met het ‘mes-incident’, maar geeft ook aan dat de politie in dit geval een duidelijke afweging heeft gemaakt. “Het gaat om een persoon met verward gedrag voor wie een structurele oplossing niet binnen het strafrecht ligt. Zo’n persoon heeft geen straf, maar goede en structurele hulp nodig. Ook dat is weer makkelijker gezegd dan gedaan, want vaak zal iemand dit ook zelf moeten willen.”
En juist deze hulp aanvaarden, is waar de situatie spaak loopt. Jenneke is de moeder van de vrouw in kwestie, en woont in dezelfde straat. Zij benadrukt dat haar dochter echt professionele hulp nodig heeft. “Maar ze accepteert vrijwillig geen hulp. We hebben haar al vaker naar een instelling gebracht, maar dan stond ze na twee dagen weer buiten. Ze moet gedwongen worden opgenomen.”
Eigen rechter spelen
Ze heeft al een tijdje geen contact meer met haar dochter, maar geeft aan dat ze zich grote zorgen maakt. “Het gaat een keer fout. Of ze doet zichzelf of iemand anders wat aan, of de buurt gaat voor eigen rechter spelen. Daar ben ik heel bang voor, maar ik vind het wel begrijpelijk.”
Woningcorporatie Vivare geeft in een reactie aan op de hoogte te zijn van de situatie, maar niet op individuele gevallen in te gaan. “Maar in algemene zin bouwen we bij overlast een dossier op en geven we officiële waarschuwingen. Mocht de situatie niet verbeteren, kan uithuisplaatsing via een rechter worden afgedwongen.”
*Lisa en Ellen wilden om privacy redenen niet met hun echte namen geciteerd worden. De namen zijn bekend bij de redactie.
