DIEREN – Het begon als iets kleins, maar ging van kwaad tot erger. Judith* uit Dieren heeft te maken met langdurige treiterijen door haar buren en wordt langzaam tot wanhoop gedreven. Bij het zoeken naar hulp wordt ze van het kastje naar de muur gestuurd. De woningcorporatie wijst naar de politie en die verwijst weer naar de gemeente of woningcorporatie. In Dieren klonken bovendien eerder dit jaar ook al verhalen over burenoverlast.
De pesterijen lopen volgens de Dierense uiteen van geluidsoverlast, zoals bonken op de muur, tot vernielingen en serieuze dreigementen: “Een paar weken was ik in de voortuin aan het tuinieren. Er viel per ongeluk wat aarde in de tuin van de buurman. Hij werd hier zo agressief van dat hij dreigde om mij te vermoorden. Sindsdien vrees ik oprecht voor mijn leven.”
Overal hulp gezocht
Met haar meldingen wordt volgens Judith niet veel gedaan: “Ik heb woningcorporatie Vivare gemaild dat ik mij niet veilig voel in mijn huis. ‘We nemen dit ter kennis name aan’, kreeg ik als antwoord terug.” Bij de politie loopt Judith ondertussen ook tegen een muur op, want die verwijst haar door naar Vivare. Ook een persoonlijk gesprek met Carol van Eert, burgemeester van de gemeente Rheden, liep op niks uit: “Ik had hier hoge verwachtingen van, maar kwam van een koude kermis thuis. Hij geeft aan op buurtbemiddeling na niks meer voor mij te kunnen doen. Maar dat heb ik al geprobeerd en dat is niet gelukt.”
Achter de voordeur
Burgemeester Van Eert laat weten niet op individuele gevallen in te kunnen gaan, maar zegt zich wél zorgen te maken omdat overlastmeldingen de laatste jaren toenemen. Omroep Gelderland berichtte eerder dit jaar al over een buurt in Dieren die overlast spuugzat is en over Joyce, die overlast ervaart door haar buurman.
Optreden bij ruzies en pesterijen is niet eenvoudig, erkent de burgemeester. “Dat heeft vooral te maken met het ontbreken van bewijs. Alles speelt zich vaak af achter de voordeur en in privésfeer. Dit maakt het heel lastig om de boosdoener aan te wijzen.” Volgens de burgemeester is buurtbemiddeling vaak succesvol in dit soort gevallen: “Wanneer buren echt met elkaar spreken over wat je raakt en dwarszit, leidt dat vaak tot wederzijds begrip en kunnen er oplossingen worden gevonden.”
Burenpesterij is geen burenruzie
Of buurtbemiddeling altijd een zinvol middel is, betwijfelt ervaringskundige Alfons Uijtewaal. Namens Stichting Huize Aarde doet hij al twintig jaar onderzoek naar: “Burenpesterijen worden door veel gemeenten geschaard onder het kopje ‘burenruzie’. Maar bij een burenruzie zijn twee partijen schuldig, terwijl bij een burenpesterij heel duidelijk één partij ongewild het slachtoffer is. Vaak lijkt het tijdens de bemiddeling goed te gaan, maar verergeren de treiterijen en het leed erna weer.”
Zowel de Vivare als de politie geven aan niet op individuele zaken in te kunnen gaan, vanwege de privacy. Daarbij geeft de woordvoerder van de politie aan dat zij alleen ingrijpen als er strafbare feiten worden gepleegd, en dat bij langlopende conflicten Vivare of de gemeente aan zet is.
‘Het is ziekmakend’
Volgens Uijtewaal zien veel gemeenten de urgentie van de problematiek bovendien niet, terwijl de gevolgen voor de betrokkenen groot zijn. “De rode lijn is dat mensen ten einde raad zijn. Hun levensvreugde wordt totaal vernield, ze hebben nergens meer zin in. Ze raken geïsoleerd omdat mensen eromheen het niet begrijpen. Burenpesterij kruipt diep onder je huid en is ziekmakend.”
Daarbij wordt de situatie volgens Alfons dubbel zo pijnlijk als je als slachtoffer niet wordt geloofd: “Vaak worden de mensen zelf ook beschuldigd en krijgen ze te horen dat het ook aan hen ligt. Dit is extreem frustrerend.”
‘Ik vlucht mijn huis uit’
Judith is momenteel ten einde raad: “Als alleenstaande moeder voel ik mij extra kwetsbaar. Ik ben niet alleen bang voor mijzelf, maar ook voor mijn kinderen. Momenteel ben ik veel weg, ik vlucht letterlijk het huis uit.”
“Het enige wat ik wil is hulp, maar er wordt gewoon niet adequaat op gereageerd. Het lijkt wel de omgekeerde wereld. Mensen die last ervaren, moeten ten einde raad verhuizen. En de mensen die pesten, blijven. Ik kan er met mijn pet niet bij.”
*Judith wil vanwege haar veiligheid niet met haar echte naam geciteerd worden of herkenbaar in beeld. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
