ZWOLLE – Medewerkers duiken weg en springen over de toonbank. Een kind loopt door het gangpad, terwijl een moeder haar dochter grijpt en haar andere kinderen meesleurt. Weg van de schoten. Het zijn heftige beelden die in de rechtbank worden getoond rondom de schietpartij maart vorig jaar in de McDonald’s in Zwolle. Veysel Ü uit Rozendaal staat er terecht voor de moord op de broers Hüseyin (62) en Ali (57) Torunlar.
Wie had gehoopt meer te weten te komen over wat Veysel, die heeft bekend de schutter te zijn, tot zijn daad dreef, komt bedrogen uit. Op vragen geeft hij telkens geen antwoord en verwijst hij naar eerdere verklaringen. Die zouden tegenstrijdig en incompleet zijn. Hoewel de rechter en officier van justitie (OvJ) erkennen dat dit zijn recht is, leidt het wel tot zichtbare irritatie.
Kleindochter luistert spraakberichten
Een aantal keren toont Veysel wel emotie. Bijvoorbeeld bij de beelden die tonen welke impact zijn daad op onder meer ouders met kinderen had, die toevallig op dat moment even in die McDonald’s waren voor een burger of kindermenu. Veysel durft er niet eens naar te kijken.
Ook de verhalen van de nabestaanden raken Veysel zichtbaar, zoals vrijwel iedereen in de zaal. Bijvoorbeeld wanneer wordt vertelt over een kleinkind die vraagt waar opa is. “Hoe leg je een kleinkind uit dat opa niet meer terugkomt?”, vraagt de advocaat van de nabestaanden retorisch. Het meisje zou nog regelmatig naar de spraakberichten luisteren die haar opa haar vaak stuurde.
‘Zout in de toch al grote wond’
‘Verschrikkelijk’ en ‘vreselijk’ is zo’n beetje het enige dat Veysel deze dag zegt op dat soort momenten. Nabestaanden laten weten dat zijn houding voor hen alleen maar ‘zout in de toch al grote wond’ is.
Een van de rechters merkt op dat hij Veysel maar moeilijk te peilen vindt. Dat hij niet heeft mee willen werken aan onderzoek in het Pieter Baan Centrum (PBC) helpt daarbij niet mee. Mogelijk is hij zwakbegaafd. Ook wordt er gedacht aan een waanstoornis of psychotische stoornis, maar harde conclusies zijn niet te trekken.
Schelden in bijzijn eigen kinderen
“Wie is de echte Veysel?”, vraagt de rechter zich af. Hij leest voor uit beschrijvingen over de bezoeken die zijn vrouw en kinderen bij Veysel kwamen doen in de gevangenis. In het bijzijn van zijn kinderen zou Veysel daar dingen hebben geroepen als: “Vieze kankerjustitie. Verkrachten mij hier.” Nu zit justitie hier en zegt u steeds ‘geen commentaar’, werpt de rechter hem toe.
Duidelijk is dat de zaak draait om geleend geld van Veysel aan de familie Torunlar. Met name aan de zoon van Ali: Ozan. Maar van de bedreigingen en afpersingen die Veysel zegt te hebben ontvangen van de slachtoffers is, in elk geval waar het Huseyin betreft, niets in het dossier terug te vinden. “Dus moeten we het er misschien wel op houden dat Huseyin u niet bedreigde”, concludeert de OvJ nadat Veysel zijn vragen opnieuw niet beantwoordt.
‘Laat hem neerschieten’
Van Ozan zitten er wel dreigende berichten aan het adres van Veysel in het dossier als: “Ook als het mijn dood wordt, zal ik jou het leven zuur maken.” En: “Ik zweer in Istanboel op mijn moeder dat ik hem in Nederland neer laat schieten.”
Ozan ontkent op zijn beurt weer de bedreigingen en afpersingen. Ook ontkent hij de grote rol van Ali en Huseyin. De bedreigingen zouden volgens Ozan juist van Veysel komen. Zijn vader en oom zouden zijn vermoord, omdat Veysel een hele hoge rente wilde op zijn investeringen.
Donderdag gaat de zaak verder. Dan zal onder meer duidelijk worden welke straf het OM eist.
