ARNHEM – Het Openbaar Ministerie eist in hoger beroep 16 jaar cel tegen de twee verdachten die Alex Wiegmink in 2003 op de Posbank bij Rheden zouden hebben doodgeschoten. Frank S. en Souris R. zijn vorig jaar veroordeeld tot respectievelijk 14 en 16 jaar cel.
Volgens de advocaat-generaal is niet duidelijk wie het dodelijke schot heeft gelost, maar is dit ook niet nodig. Ze worden verdacht van medeplegen van gekwalificeerde doodslag en brandstichting. De twee Brabanders zouden Wiegmink hebben geprobeerd om zijn auto te stelen, omdat ze die wilden gebruiken voor een overval. Toen hij de auto niet wilde afgeven, werd hij doodgeschoten. Frank S. schoot één keer, Souris R. twee keer.
Gruwelijke ontdekking
De 44-jarige Alex Wiegmink uit Drempt wordt op 20 januari 2003 doodgeschoten als hij gaat hardlopen op de Posbank, een natuurgebied bij Rheden. Wanneer hij niet thuiskomt, slaat zijn vrouw alarm. Een paar uur later wordt zijn auto, een groene Opel Omega, uitgebrand in het Brabantse Erp gevonden. De politie doet een gruwelijke ontdekking: achterin de auto ligt het verkoolde lichaam van Wiegmink. Hij is op de Posbank vermoord.
De zaak blijft jarenlang opgelost, tot in november 2016 de zaak opnieuw op tv komt. Frank S. stapt dan naar de politie en biecht op dat Souris R. en hij Alex Wiegmink hebben gedood. Op dat moment loopt er al een undercoveractie tegen R., die in de waan wordt gelaten dat hij bij een xtc-bende veel geld kan verdienen als hij zijn oude daden opbiecht.
Vorige keer al gezegd
In juni 2016 worden de twee tot jarenlange celstraffen veroordeeld. Tot teleurstelling van de nabestaanden van Wiegmink gaat Frank S. daarna in hoger beroep omdat hij het niet kan verkroppen dat de rechter zijn bekentenis niet volledig geloofde. Ook Souris R. gaat in hoger beroep. Maar op vragen van het hof reageert hij vandaag geïrriteerd. ‘Waarom vraagt u mij dit allemaal? Dit heb ik de vorige keer toch ook al gezegd?’
De vrouw en zonen van Alex Wiegmink zeggen tijdens hun spreekrecht dat ze hadden gehoopt dat verdachten niet in hoger beroep zouden gaan. ‘Weer moeten wij de leugenachtige verklaringen van hen aanhoren,’ zegt de vrouw van Wiegmink. Sander, de oudste zoon: ”Ik had gehoopt nooit meer een slachtofferverklaring te hoeven voorlezen.’
Rauw op het dak
‘Eindelijk een afsluiting, dacht ik na de rechtszaak,’ zegt Freek Wiegmink. ‘Het heeft 14 jaar geduurd, dat leek me lang zat. Waarom kon het toen niet klaar zijn?’ De verdachten luisteren, Frank S. staart naar de grond. Souris R. speelt met de rits van zijn jas. ‘Die hoge celstraf kwam jullie misschien rauw op het dak vallen’, vervolgt hij. ‘Maar opgroeien zonder vader kwam me ook nogal rauw op het dak vallen.’
Het gerechtshof doet over drie weken uitspraak.
