‘Heb geschreeuwd en gegild’, vertelt slachtoffer hondenaanval

Beeld ter illustratie

– “Ik neem het de honden niet kwalijk, maar hun baasjes wel”, zegt een 52-jarige vrouw uit Rheden. Haar labrador en teckel zijn aangevallen door, vermoedelijk, twee Amerikaanse Staffords uit de buurt. Bij haar beide honden zijn de bijtwonden nog zichtbaar en ook van de beet in haar hand heeft ze nog steeds last. “Ik heb doodsangsten uitgestaan.”

De vrouw doet haar verhaal naar aanleiding van het artikel over het incident dat we eerder publiceerden. Ze ergert zich aan commentaren over hoe gevaarlijk dit hondenras is. “Het zit hem niet in de honden, maar in de baasjes.” Ze wil anoniem vertellen wat haar op zondag 9 juli is overkomen.

De vrouw vertelt hoe zij die zondag haar honden uitlaat en opeens twee ‘pitbullachtige’ honden op haar af ziet rennen. “De een greep de labrador, de ander greep de teckel. Mijn teckel vocht als een leeuw en mijn labrador ging meteen op haar rug liggen.” Dat weerhield de agressieve honden er volgens haar niet van om haar honden herhaaldelijk te bijten.

‘Jongen moest op auto springen’

“Ik heb heel hard geschreeuwd en gegild. Een jongen op een brommer van een maaltijdservice zag het, maar durfde niets te doen. Het duurde voor mijn gevoel wel tien minuten voordat er mensen kwamen om me te helpen.” Er komt een jongen toegesneld die de agressieve honden begint te schoppen. “Die jongen moest bovenop een auto springen om zichzelf te redden.”

Een andere man probeert met een stok de honden weg te jagen. “Op dat moment kwamen de eigenaren van de honden aanzetten. Die eigenaresse wilde vervolgens weer die man met de stok aanvallen.” Volgens de 52-jarige vrouw uit Rheden is bij de pogingen om de honden uit elkaar te halen ook een jongen in zijn bil gebeten.

Ondertussen stroomt die zondag 9 juli de Beatrixlaan vol met mensen die op de consternatie in de buurt afkomen. Ook de politie komt erbij.

‘Ik was des duivels’

De eigenaresse van de labrador en de teckel wil meteen aangifte doen. “De agenten zeiden tegen mij dat ik alleen aangifte kon doen als de honden op me af waren gestuurd. Maar wat als niet ik, maar een kind daar had gelopen. Ik was des duivels”, zegt de vrouw, terwijl ze haar tranen wegslikt.

Ze vertelt hoe blij ze is met de wijkagent die er alles aan wil doen om nieuwe incidenten met deze honden te voorkomen. De wijkagent heeft de eigenaren een rekening gebracht van de dierenartskosten die ik heb gemaakt. “De rekening is nog steeds niet betaald”, vertelt het slachtoffer. Ze wil benadrukken dat het niet aan het hondenras ligt dat dit is gebeurd. “Het hadden net zo goed andere grote honden kunnen zijn. Het gaat om die baasjes, daar moet wat aan gebeuren.”